SESİN BENİ SANA ÇAĞIRIYORDU  

      Yoksunluğun,yüzümdeki yansıman,

      Derin çizgilerin ardındaki gidişinin izleri,yansıyan yüzün senin,

      Kimsesizliğimi,hediye ettiğin andaki anlamsızlığımın solgunluğusun yüzümde,

       Seni andıran çizgiler yüzüm boyunca uzanır,

      Yalnızlığın,yansıyan yüzler çatışmasında,sevgiler ölür hep,

       Hiçliğin anlamsız girdabı anlatır seni bana,

       Gecenin karanlık yüzünde,karanlık parlayan gözlerim seni anımsar,

       Seni çekerim içime,tek kişilik hayatımın nefesinde,,,

      Yoksunluğunun soğuk yüzü,kış serinliği gibi yüzüme çarpar,

      Gözlerimdeki son hatıranı seyrederken,ağlayamam,

      Senden tek miras,son hatıranı akıtamam gözlerimden,

      Kaybolmana izin veremem,ağlayamam sevgili,

      Özlemin gecelerce gelir düşlerime,

      Duymaya çalıştığım sesinde çığlıklar var,sevgili,,,

      Sesin,beni sana çağırır hasret sonraları,

      Sesin hüzünlü yalnız akşam üstleri gibi kulağıma titrerken,

     Çığlık atmaktan utanan,sessizliğin çağırır beni,

     Yoksunluğunun bi öğleden sonrası,

     Yüreğim sensizlik alarmı vurmaya başlayınca düştüm yola,

     Beni sana çağıran,sessiz çığlığının ardından koşarken,tıkanmalarıma aldırış etmedim,

     Tek bir defada olsa görmek önemli değildi,

     Yollarının sonu hep çıkmaz,hep uçurum olsada gelecektim zaten,

     Sana koşarken,ruhumun bi yerlerine sıkışmış,özgürlüğümü çıkardım içimden,

     Ellerime alamadığım mutluluk,senin yanındaydı,ve sesin beni sana çağırıyordu,,,

     Benliğime hükmederken,

     Sesindeki anlamsız,mahçup ve ümitsiz tonun,farkında bile değildin,

     Kulaklarımı sağır edercesine,attığın çığlıkların,,,

     Sesin beni sana çağırıyordu,

     Vakitsiz bi öğleden sonrası,yansıyan yüzüm gidişinde saklı,

      Sen gidişte sevgili...............

                                                                                     KIVANÇ KOBAŞ